Σειρά αυτή τη φορά είχε η έδρα του Συλλόγου, στο
ιστορικό μοναστήρι της Αγίας Τριάδας. Το τοπικό παραδοσιακό καφενείο γέμισε
ασφυκτικά από Οξυώτες κάθε ηλικίας, που συγκεντρώθηκαν για να θυμηθούν ή να
γνωρίσουν παλιές συνήθειες που επικρατούσαν
στο χωριό και συντρόφευαν τους προγόνους τους στα νυχτέρια τους.
Στη
βραδιά επικράτησε απόλυτα παραδοσιακή ατμόσφαιρα, όπως η περίσταση απαιτούσε.
Γνέσιμο, κέντημα, πλέξιμο, λανάρισμα μαλλιού αλλά και πολύ παραδοσιακό τραγούδι
από όλους τους παρευρισκόμενους ήταν οι κυριότερες από τις δραστηριότητες που
κυριάρχησαν. Παράλληλα οι Οξυώτες θυμήθηκαν και κάποιες από τις τοπικές
παραδοσιακές γεύσεις, που επίσης τους συντρόφευαν στα νυχτέρια τους, όπως σπιτικές
πίττες, «κατσαμάκι» αλλά και τα «ρενστά» (πρόχειρο φαγητό τύπου ζυμαρικών, που τα
παρασκεύαζαν επί τόπου και τα μαγείρευαν νωπά, όταν γύριζαν αργά και
κουρασμένοι από τα χωράφια ή τα ζώα τους).
Ένα από τα δυσκολότερα χωριά της περιοχής και ίσως και όλης της πατρίδας
μας η Οξυά, αποτελούμενη από δεκατρείς οικισμούς πολλοί από τους οποίους
απέχουν αρκετά μεταξύ τους, δυσκόλευε πάντα και εξακολουθεί να δυσκολεύει – μια
και ακόμα και σήμερα λείπουν στοιχειώδεις υποδομές στο χωριό – την επικοινωνία
μεταξύ των κατοίκων της αλλά και των απόδημων Οξυωτών με το χωριό τους, που, όπως περίτρανα αποδεικνύουν, ποτέ δεν
ξεχνούν. Δύσκολο, λοιπόν, να συγκεντρωθούν οι Οξυώτες σε ένα μέρος για αυτό και
ο Λαογραφικός και Πολιτιστικός Σύλλογος της Οξυάς οργάνωσε διαδοχικά στα
κεντρικότερα σημεία του χωριού τις παραπάνω εκδηλώσεις γύρω από το «νυχτέρι»,
προκειμένου να αναβιώσουν από τους παλιούς και να μεταδοθούν στους νεότερους
παλιές συνήθειες των Οξυωτών – κομμάτι σήμερα της ιστορίας του χωριού – αλλά
και να παραμένει κατά το δυνατό ζωντανό το χωριό σε κάθε εποχή του χρόνου,
ακόμα και στην καρδιά του χειμώνα.