Ως γνωστό, για όλους τους κανόνες
υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση η ρήση του λαού
μας πως «μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονούνται», φαίνεται πως δε βρήκε
γόνιμο έδαφος. Αιτία ο δάσκαλος κος Σάκης
(Διονύσιος) Παπαδημητρίου, που μετά από σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια απέδειξε
πως κάθε άλλο παρά ξέχασε το χωριό μας, τους ανθρώπους του αλλά και τα όσα
βίωσε κατά το σύντομο, έστω, πέρασμά του από τον τόπο μας.
Ο κος Παπαδημητρίου υπηρέτησε στο χωριό
μας και συγκεκριμένα στο δημοτικό σχολείο του κέντρου του χωριού, τη σχολική
χρονιά 1969 -1970, μαζί με τη σύζυγό του Μυρσίνη Μωραϊτου, επίσης δασκάλα. Το αναπάντεχο – μετά από τόσα χρόνια – ενδιαφέρον του για το χωριό μας και τη
δραστηριότητες του Συλλόγου μας, για τα οποία πληροφορήθηκε μέσα από την
ιστοσελίδα μας, προκάλεσε σε μας μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Έντονες οι αναμνήσεις του γύρω από πρόσωπα
και καταστάσεις, που τότε επικρατούσαν στο χωριό μας και άκρως θετικά τα σχόλια
για τους κατοίκους του. Η τηλεφωνική
συνομιλία μαζί του ιδιαίτερα ευχάριστη και εποικοδομητική, καθώς έχει να
διηγείται πολλά για το χωριό μας αλλά και την ευρύτερη περιοχή. Εξαιρετικά
πολύτιμο και το φωτογραφικό υλικό με τις σημειώσεις, που απέστειλε στο Σύλλογό μας και το οποίο θα δημοσιεύσουμε
σταδιακά στην εφημερίδα και την ιστοσελίδα μας.
Μια πραγματικά ευχάριστη έκπληξη για την
οποία ευχαριστούμε από βάθους καρδιάς τον κο Παπαδημητρίου. Στο πρόσωπό του, καθώς
και σ’ αυτό της συζύγου του, βλέπουμε
και όλους τους υπόλοιπους δασκάλους, που, πριν αλλά και αρκετά μετά απ’ αυτούς,
υπηρέτησαν στο χωριό μας κάτω από τις άκρως δυσχερείς συνθήκες που – ιδιαίτερα τότε
– επικρατούσαν σ’ αυτό. Θεωρούμε πως
όλοι τους προσέφεραν υπηρεσίες καθοριστικές, χωρίς τις οποίες πολλοί από εμάς
θα ήμασταν καταδικασμένοι να ακολουθήσουμε στη ζωή μας άλλους δρόμους, που ίσως
να μη συνδυάζονταν και με αξιοποίηση των όποιων δυνατοτήτων ή ικανοτήτων ο
καθένας μας, ενδεχομένως, διέθετε. Και νιώθουμε ιδιαίτερη ικανοποίηση όταν
διαπιστώνουμε πως οι άνθρωποι αυτοί, που πιθανό να είχαν κάθε λόγο «να ρίξουν
μαύρη πέτρα πίσω τους», θυμούνται το χωριό μας και τους ανθρώπους του με
νοσταλγία και συναισθήματα ευχάριστα.
Εμείς θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για τη
διατήρηση της κατά το δυνατό καλύτερης επαφής και επικοινωνίας με τον κο
Παπαδημητρίου, τον περιμένουμε σύντομα να τον φιλοξενήσουμε και σήμερα στο
χωριό μας και θα ήμασταν ευτυχείς αν, στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του
Συλλόγου μας, βρισκόμασταν «αντιμέτωποι» και με άλλες παρόμοιες εκπλήξεις.
Καραβίδας
Πρόεδρος του Λαογραφικού, Αρχαιολογικού
και Πολιτιστικού Συλλόγου Οξυάς